Που βγαίνει το καλύτερο ρούμι?
Που κάνουν το καλύτερο daquiri ?
Που οι ταρίφες χορεύουν οδηγώντας στέλνοντας φιλάκια σε δίμετρες μαύρες καλλονές?
Εκει.
Και πήγα δύο φορές.
Η πρώτη ήταν τέλεια. Η δεύτερη ακόμα καλύτερη.
Πάμε πρώτη. Μάρτιος 2005. Κλακέτα.
Μετά από 14 ώρες ταξίδι είμαστε πάνω από το νησί και οι φοίνικες μοιάζουν διακοσμητικές ομπρελίτσες καρφωμένες σε γιγάντιο πράσινο παγωτό.
Προσγείωση. Διάδρομος. Ζέστη.
Ο σεκιουριτι-μαν περνά προκλητικά το δάχτυλό του πάνω από τα χείλη αλα Μαρτίνι στην υπεύθυνη της αίθουσας ελέγχου. Δυό υπάλληλοι ασχολούνται με το χρώμα των μαλλιών μιας τρίτης. Έρχεται μια τέταρτη και φιλιούνται πεταχτά. Περνάμε από το πλάι της αίθουσας αναχωρήσεων, μια μεγάλη σάλα με σημαίες από όλο το κόσμο. Στην αίθουσα ελέγχου διαβατηρίων μπορείς να καπνίσεις ελεύθερα.
Κουβούκλιο, έλεγχος, που θα μείνεις, δώσε διεύθυνση. (αναγνώστη μη πεις καμιά μαλακία για προσωπική ελεύθερία, για δική σου και δική τους ασφάλεια το κάνουν, αν θυμάσαι έχουν υποστεί και τρομοκρατικά χτυπήματα).
Ταξί, 4 επιβάτες, άπειρες βαλίτσες, Hyundai H1, μουστακαλής ταξιτζής. Τα χωράει όλα. Ισπανικά δε μιλάμε, ούτε αυτός αγγλικά. Συνενοούμαστε μια χαρά. Ζέστη και υγρασία. Υγρασία και ζέστη. Radio Rebelde να αναμεταδίδει κλασική μουσική. Δρόμοι γεμάτοι κόσμο, αλάνες με παιδιά να παίζουν baseball. Πανύψηλες μουλάτες με βλέμμα αγέρωχο, πανέμορφοι μουλατοι με μαντήλια στο κεφάλι. Σπίτια που καταρρέουν, άνθρωποι που χορεύουν. Είναι Παρασκευή βράδυ.
Φτάνουμε σπίτι. Kλείσαμε σε κάτι σαν bed and breakfast, εκεί το λένε casa particular. Casa diana. Δες και πες. Ιδιοκτήτες, ο Tony 70 ετών και η Diana 60. Φύλακας του σπιτιού ο σκύλος Pery. Μετά τις 15 μέρες μαζί τους γίμαμε οικογένεια. Ο Tony μας έδειχνε το album με τις φωτογραφίες ακροβατικών με Harley και
η Diana μας διηγούνταν για τότε που ο πατέρας της παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα στον Che Guevara. O Tony έχει πάνω απο 80 ράματα στο σώμα του και ολόκληρο αρχείο από ιστορίες με πεσίματα ή περιπέτειες που έζησε στην Αγκόλα ή την Μοζαμβίκη. Η Diana μας έλεγε για τότε που το Tropicana είχε κανονικό πρόγραμμα, και για τον πατέρα της φίλη της που λέει πως αν ζούσε ο Camilo η κόρη του θα ήταν ακόμα στην Κούβα. Βλέπεις, η κόρη του ήταν το τελευταίο φλέρτ του Cienfuegos. Η Diana είναι κόρη πρέσβη και έλεγε ότι ποτέ δεν της έλειψαν οι ανέσεις. Τώρα είναι πιο φτωχή από παλιά και τις ανέσεις τις έχει ξεχάσει αλλά δεν την νοιάζει γιατί άλλοι συνάνθρωποί της είναι πλέον πιο πλούσιοι και έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Απλά σκέψου πόσο σημαντικό είναι αυτό. Ο Tony ηταν dealer στο καζίνο του Riviera και μετά την επανάσταση ανέλαβε το σώμα ακροβατικών της αστυνομίας. Ναι, έχουν και τέτοιο. Κάτι σαν τους ζητάδες αλλα με harley. Ο Pery μας αποχαιρετά κάθε πρωί και μας γαυγίζει παραπονεμένα όταν επιστρέφουμε.
Συνήθως τρώμε σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά,. Τα εστιατόρια που τα λειτουργεί μια οικογένια τα λένε paladar. Εξυπηρετούν ταυτόχρονα μόνο μέχρι 12 άτομα. Αυστήρα παραδοσιακή κουζίνα. Το συγκεκριμένο το έχει μια γυναίκα με τον πρώην σύζυγο και το νυν σύζυγό της. Επιλογή από μπύρες, μόνο 2. Bucanero η βαριά, Crystal η ελαφριά. Θέλεις κάτι παραπάνω; Φέτος λανσάρουν και μια πιο δυνατή, Bucanero Max. Και οι τρεις είναι γαμάτες. Γυρίζεις πίσω και θέλεις να πετάξεις Amstel Heineken και Μύθο όπως είναι στα σκουπίδια. Στο θέμα μας. Φαγητό λοιπόν. Στις επόμενες δεκαπέντε μέρες πήξαμε στα: Moros y christianos (μαύρα φασόλια με ρύζι) bistek (παναρισμένο κρέας, χοιρινό ή κοτόπουλο) tostones (τηγανισμένες πράσινες μπανάνες) ropa vieja (χοιρινό σε στενές λωρίδες με κόκκινη σάλτσα και κρεμμύδι), aurora και crema de queso (σούπες) camarones (γαρίδες), lancosta (αστακός) malangua (κάτι σαν τηγανητή πατάτα αλλά ελαφρώς πικάντικο) tamales (περιέχει καλαμπόκι, bacon ή κιμά, σκόρδο, τυρί, γάλα και άλλα, όλα αυτά σε πακετάκι δώρου φτιαγμένο από φύλλο καλαμποκιού). Η μέση τιμή κατά άτομο σε paladar για τουρίστες, είναι στα 6-8 cuc. Αν όμως φας σε εστιατόριο για κουβανούς τότε με τα ίδια χρήματα τρώνε του σκασμού 4 άτομα. Από φρούτα άπειρα. Guayaba, pina, platano, naranja, mango, mamey. Κάποια γλυκά σαν μέλι, μερικά λίγο περίεργα. Φρούτα τρώγαμε κυρίως στο σπίτι, αφού ο Tony μας ετοίμαζε με 5cuc βασιλικό πρωινό. Αν και δε φημίζομαι για το γούστο μου στο φαγητό και το μοτο μου είναι «Πεινάω άρα τρώω. Ό,τι βρω» μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ η κουζίνα τους. Και ακόμα μου ανοίγει η όρεξη όταν τα σκέφτομαι. Και μη ακούσω καμιά μαλακία για τους αστακούς του Ατλαντικού, γιατί εκεί είναι Καραϊβική και είναι πεντανόστιμοι. Τοp εστιατόριο των 15 ημερών το “La Guarida”. Δες και το site τους, δεν είναι τυχαίο ότι εκεί έχει φάει ο Jack Nickolson. Πήγα, είδα και άφησα τα ρέστα μου. Για το κτίριο, για τον χώρο (εκεί γυρίστηκε το «Φράουλα και σοκολάτα») τo service, για όλα. Από φαγητό λοιπόν καλά. Από ποτά...
Που κάνουν το καλύτερο daquiri ?
Που οι ταρίφες χορεύουν οδηγώντας στέλνοντας φιλάκια σε δίμετρες μαύρες καλλονές?
Εκει.
Και πήγα δύο φορές.
Η πρώτη ήταν τέλεια. Η δεύτερη ακόμα καλύτερη.
Πάμε πρώτη. Μάρτιος 2005. Κλακέτα.
Μετά από 14 ώρες ταξίδι είμαστε πάνω από το νησί και οι φοίνικες μοιάζουν διακοσμητικές ομπρελίτσες καρφωμένες σε γιγάντιο πράσινο παγωτό.
Προσγείωση. Διάδρομος. Ζέστη.
Ο σεκιουριτι-μαν περνά προκλητικά το δάχτυλό του πάνω από τα χείλη αλα Μαρτίνι στην υπεύθυνη της αίθουσας ελέγχου. Δυό υπάλληλοι ασχολούνται με το χρώμα των μαλλιών μιας τρίτης. Έρχεται μια τέταρτη και φιλιούνται πεταχτά. Περνάμε από το πλάι της αίθουσας αναχωρήσεων, μια μεγάλη σάλα με σημαίες από όλο το κόσμο. Στην αίθουσα ελέγχου διαβατηρίων μπορείς να καπνίσεις ελεύθερα.
Κουβούκλιο, έλεγχος, που θα μείνεις, δώσε διεύθυνση. (αναγνώστη μη πεις καμιά μαλακία για προσωπική ελεύθερία, για δική σου και δική τους ασφάλεια το κάνουν, αν θυμάσαι έχουν υποστεί και τρομοκρατικά χτυπήματα).
Ταξί, 4 επιβάτες, άπειρες βαλίτσες, Hyundai H1, μουστακαλής ταξιτζής. Τα χωράει όλα. Ισπανικά δε μιλάμε, ούτε αυτός αγγλικά. Συνενοούμαστε μια χαρά. Ζέστη και υγρασία. Υγρασία και ζέστη. Radio Rebelde να αναμεταδίδει κλασική μουσική. Δρόμοι γεμάτοι κόσμο, αλάνες με παιδιά να παίζουν baseball. Πανύψηλες μουλάτες με βλέμμα αγέρωχο, πανέμορφοι μουλατοι με μαντήλια στο κεφάλι. Σπίτια που καταρρέουν, άνθρωποι που χορεύουν. Είναι Παρασκευή βράδυ.
Φτάνουμε σπίτι. Kλείσαμε σε κάτι σαν bed and breakfast, εκεί το λένε casa particular. Casa diana. Δες και πες. Ιδιοκτήτες, ο Tony 70 ετών και η Diana 60. Φύλακας του σπιτιού ο σκύλος Pery. Μετά τις 15 μέρες μαζί τους γίμαμε οικογένεια. Ο Tony μας έδειχνε το album με τις φωτογραφίες ακροβατικών με Harley και
η Diana μας διηγούνταν για τότε που ο πατέρας της παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα στον Che Guevara. O Tony έχει πάνω απο 80 ράματα στο σώμα του και ολόκληρο αρχείο από ιστορίες με πεσίματα ή περιπέτειες που έζησε στην Αγκόλα ή την Μοζαμβίκη. Η Diana μας έλεγε για τότε που το Tropicana είχε κανονικό πρόγραμμα, και για τον πατέρα της φίλη της που λέει πως αν ζούσε ο Camilo η κόρη του θα ήταν ακόμα στην Κούβα. Βλέπεις, η κόρη του ήταν το τελευταίο φλέρτ του Cienfuegos. Η Diana είναι κόρη πρέσβη και έλεγε ότι ποτέ δεν της έλειψαν οι ανέσεις. Τώρα είναι πιο φτωχή από παλιά και τις ανέσεις τις έχει ξεχάσει αλλά δεν την νοιάζει γιατί άλλοι συνάνθρωποί της είναι πλέον πιο πλούσιοι και έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Απλά σκέψου πόσο σημαντικό είναι αυτό. Ο Tony ηταν dealer στο καζίνο του Riviera και μετά την επανάσταση ανέλαβε το σώμα ακροβατικών της αστυνομίας. Ναι, έχουν και τέτοιο. Κάτι σαν τους ζητάδες αλλα με harley. Ο Pery μας αποχαιρετά κάθε πρωί και μας γαυγίζει παραπονεμένα όταν επιστρέφουμε.Συνήθως τρώμε σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά,. Τα εστιατόρια που τα λειτουργεί μια οικογένια τα λένε paladar. Εξυπηρετούν ταυτόχρονα μόνο μέχρι 12 άτομα. Αυστήρα παραδοσιακή κουζίνα. Το συγκεκριμένο το έχει μια γυναίκα με τον πρώην σύζυγο και το νυν σύζυγό της. Επιλογή από μπύρες, μόνο 2. Bucanero η βαριά, Crystal η ελαφριά. Θέλεις κάτι παραπάνω; Φέτος λανσάρουν και μια πιο δυνατή, Bucanero Max. Και οι τρεις είναι γαμάτες. Γυρίζεις πίσω και θέλεις να πετάξεις Amstel Heineken και Μύθο όπως είναι στα σκουπίδια. Στο θέμα μας. Φαγητό λοιπόν. Στις επόμενες δεκαπέντε μέρες πήξαμε στα: Moros y christianos (μαύρα φασόλια με ρύζι) bistek (παναρισμένο κρέας, χοιρινό ή κοτόπουλο) tostones (τηγανισμένες πράσινες μπανάνες) ropa vieja (χοιρινό σε στενές λωρίδες με κόκκινη σάλτσα και κρεμμύδι), aurora και crema de queso (σούπες) camarones (γαρίδες), lancosta (αστακός) malangua (κάτι σαν τηγανητή πατάτα αλλά ελαφρώς πικάντικο) tamales (περιέχει καλαμπόκι, bacon ή κιμά, σκόρδο, τυρί, γάλα και άλλα, όλα αυτά σε πακετάκι δώρου φτιαγμένο από φύλλο καλαμποκιού). Η μέση τιμή κατά άτομο σε paladar για τουρίστες, είναι στα 6-8 cuc. Αν όμως φας σε εστιατόριο για κουβανούς τότε με τα ίδια χρήματα τρώνε του σκασμού 4 άτομα. Από φρούτα άπειρα. Guayaba, pina, platano, naranja, mango, mamey. Κάποια γλυκά σαν μέλι, μερικά λίγο περίεργα. Φρούτα τρώγαμε κυρίως στο σπίτι, αφού ο Tony μας ετοίμαζε με 5cuc βασιλικό πρωινό. Αν και δε φημίζομαι για το γούστο μου στο φαγητό και το μοτο μου είναι «Πεινάω άρα τρώω. Ό,τι βρω» μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ η κουζίνα τους. Και ακόμα μου ανοίγει η όρεξη όταν τα σκέφτομαι. Και μη ακούσω καμιά μαλακία για τους αστακούς του Ατλαντικού, γιατί εκεί είναι Καραϊβική και είναι πεντανόστιμοι. Τοp εστιατόριο των 15 ημερών το “La Guarida”. Δες και το site τους, δεν είναι τυχαίο ότι εκεί έχει φάει ο Jack Nickolson. Πήγα, είδα και άφησα τα ρέστα μου. Για το κτίριο, για τον χώρο (εκεί γυρίστηκε το «Φράουλα και σοκολάτα») τo service, για όλα. Από φαγητό λοιπόν καλά. Από ποτά...
Σε επόμενο post..
ps1 Για να μπεις στο κλίμα της Havana προτείνω να διαβάσεις το Animal Tropical του Pedro Juan Gutierrez εκδόσεις Μεταίχμιο με τον τίτλο "Ο έρωτας νοστάγλησε τη Κούβα". Μεγάλες δόσεις σεξ και έντονη αναπαράσταση εικόνων από Cuba.
ps2 Δυστυχώς μπόρεσα να ανεβάσω μόνο μια φωτογραφία από το σπίτι που μέναμε. Κάτι στραβό με το firewall της δουλειάς. Θα το κανονίσω από το σπίτι.
εγώ που στο φαγητό είμαι παράξενη και καλοφαγού,καλά θα πέρναγα,και μ΄αρέσουν και τα φρούτα.και τα θαλασσινά.Πολύ καλό και κατατοπιστικό ποστ Tomboy.
Τελευταιως εχω μαθει τοσα πολλα πραγματα
για την Κουβα, που μαλλον δεν το γλυτωνω το ταξιδι.
ΥΓ: πολυ καλο το ποστ.
ζερο.
thank you cherry :)
να πας zero! στο λέω εκ πείρας!
Αν κάποιος από τους contributors διαφωνεί με την νέα εμφάνιση του blog ας μου το πει. Δεν έχω και πολλές γνώσεις επι του θέματος, απλά το outlook αυτό μου φάνηκε το πιο σχετικό.
εγώ θέλω να πάω στη Νότια Αμερική,Βραζιλία,Περού,Αργεντινή(κυρίως)αλλά μάλλον θ΄αργήσει.Μέχρι Παταγωνία θα θελα να φτάσω.Αλλά για να μαι ειλικρινής,η Ευρώπη είναι η αγάπη μου.Ένα Παρισάκι τον Οκτώβρη θα ναι ότι πρέπει.Και όταν αρχίσω πάλι τα ταξίδια,θα γίνω και μέλος του μπλογκ αυτού.Τώρα,μου αρκούν τα ταξίδια του μυαλού και η θέα,η μυρωδιά και η αρμύρα του Αιγαίου,που σιγά σιγά ερημώνει.
Πολύ καλό, μπράβο.
ΠΡΟΣ ΑΒΕΡΕΛ: Δώσε τη δυνατότητα να σχολιάζουν και οι εκτός blogspot bloggers. Όβερ.
Καλά, τρώνε στην Κούβα? Εγώ νόμιζα ότι πεινάνε... :-)
cherry μπορείς να γράψεις για οποιοδήποτε μέρος του κόσμου θέλεις. Ακόμα και για τη διαδρομή Β1 Πειραιας-Ανω Γλυφάδα. Πόσο μάλλον εσύ που ένα νησί το έχεις εξασφαλισμένο.
Pascal ελήφθη όβερ και ευχαριστώ.
Rocean καλά δε σκάνε και στο φαι. Αλλωστε εγώ γράφω από την πλευρά του επισκέπτη και όχι του ντόπιου.
Μπραβο ρε tomboy, αγνωριστο το εκανες. Ρε pascal, εγω με το ζορι ξερω να ποσταρω, τι ειναι αυτα που μου λες; Αν και το μηνυμα σου εληφθη.
Ωραιο ποστ. Τις τελευταιες μερες ολο για Κουβα ακουω, γυρισαν βλεπεις και οι αλλοι ταξιδιωτες, tom.
averel και εμένα σήμερα επέστρεψαν οι δικοί μου από το νησί και με πιάνει πάλι το "πότε θα ξαναπάω".
Με το template κάνω ότι μπορώ. Το άλλαξα πάλι, έχωσα και μερικά Link, δώστε ιδέες να το κάνουμε καλύτερο. Γραφίστας δεν είμαι, οπότε κάθε βοήθεια καλοδεχούμενη.
αααααααααχ κοριτσάκι τι μου κάνεις!!! για ετοίμαζε τη Diana για αφίξεις εντός του 2007 γιατί δε με βλέπω να κρατιέμαι και πολύ :-)και η ομάδα του μεξικού έχει πάρει φόρα και θέλει να αλωνίσει και πάλι! να 'μαστε καλά και καλά μας ταξίδια (του μυαλού και του χάρτη που λέει και το άσμα!)
εύγε!
υ.γ. προτεινόμενα συνοδευτικά ακούσματα κατά την ανάγνωση τούτου του ποστ -και προσωπικά κολλήματα τον τελευταίο καιρό- lagrimas negras (σε όποια διασκευή τραβάει η όρεξή σας, προτείνω Bebo Valdes & Diego Cigala (μαζί ο κουβανός και ο φλαμενκίστας) ή Compay Segundo μαζί με Cesaria Evora ή Celia Cruz) και Piel Canela (και πάλι όπως το προτιμάτε, από τη Celia Cruz ή τη Linda Ronstadt ή τη λατρεμένη ισπανική προφορά του Nat King Cole -κυκλοφορούν σε διασκευές για όλα τα γούστα)
επίσης, τέλειο το ντιζάιν, όλα τα λεφτά το βαλιτσάκι!!!
και αναμένω εναγωνίως τα υπόλοιπα κουβανο-τεύχη!!!
χεχεχε, και κάτι ακόμα! -καταραμένο αλτσχάιμερ-
γέλασα με τον εμπνευσμένο τίτλο του "moros y cristianos" (μαύρα φασόλια και ρύζι) βλέπε Μαυριτανοί και Χριστιανοί, ο οποίος παραπέμπει στην κατάκτηση της Ισπανίας από τους Άραβες και την επανακατάκτηση από τους Ισπανούς :-) κάτι μου λέει ότι σπανιόλος το βάφτισε το πιάτο όταν του το πρωτοσέρβιραν ;-)
υ.γ. ο στίβι ο θαύμας (όπως θα τον έλεγε ο μπόι) θα το έλεγε ebony & ivory -αν το έβλεπε (α πα πα κακία!!! εξαφανίζομαι πριν πέσουν σφαλιάρες!!!!)
Τέτοια να λες να χαίρομαι!
Εμάς μας βλέπω πάλι για νωρίς το 2008.
Τx για τις μουσικές προτάσεις και τις διευκρινήσεις :)
Κάτσε να έρθει και η μουρλή από το νησί να τα πούμε από κοντά.
Μας ανοιξες την ορεξη!
Νοστιμοτατο!
Ψάχνοντας για πληροφορίες σχετικά με ένα ταξίδι που σκοπεύω να κάνω στην Κούβα, έπεσα στο Blog σου.
Οι περιγραφές σου με κάνουν να ανυπομονώ για αυτό το ταξίδι, που μάλλον το βλέπω για Μάρτιο η Απρίλιο. Άραγε είναι καλή εποχή???.
Σκοπεύω να πάω με την κοπέλα μου, αλλά κάποιος φίλος μου είπε πως είναι σαν να πηγαίνω στο Άργος με δικό μου πεπόνι...(το σχόλιο δικό σας).
Άν κάποιος από το blog έχει κάποιο link ή κάποια χρήσιμη και πρακτική συμβουλή, ας το περάσει με mail στο axl954@hotmail.com.
Αλέξης
Χαίρετε!
σκεφτόμαστε για κούβα ή νότια Αμερική,αρχές Γενάρη. Πόσο θα μας κοστίσει για 10 μέρες στην κούβα; που μπορούμε να πάμε, υπάρχει κανένα ταξιδιωτικό γραφείο με συμφέρουσες τιμές να προτιμήσουμε; γενικά δεν έχουμε ιδέα για το μέρος πέρα απο οτι έχουμε δει στην τηλεόραση:)
οποιαδήποτε βοήθεια ευπρόσδεκτη (άλλωστε θα πάμε για ταξίδι του μέλιτος, θέλουμε να περάσουμε καλά!)
Μπορεί κάποιος να μου πει αν τέλη Ιουλίου είναι καλή εποχή για Κούβα;ευχαριστώ....
Αυτά είναι τα τελευταία χρόνια της Κούβας όπως την γνωρίζαμε. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι ενα μοναδικό νησί με φανταστικούς κατοίκους.
Εγώ είμαι καυλιάρηδες! Η Κατερίνα 'τσόλι' Κασκαντίρη! Η πουτάνα της Κορίνθου, της Νομικής Αθηνών και της φοιτητο-παρτουζο-οργάνωσης ELSA Athens.
Εδώ η σελίδα μου στο Facebook για όποιον θέλει να γευτεί σε προσιτή τιμή τις αχόρταγες τρύπες μου.
https://www.facebook.com/katerina.sketo
Είμαι η Κατερίνα Κασκαντίρη. Θέλεις να γίνω το πουτανάκι σου??