Ταξίδια

Ο μπαρμαν με κοιτούσε λίγο στραβά. Παλιά δεν πήγαινε στο μάθημα των αγγλικών και την ίδια ώρα πρέπει να έκανε μαθήματα κοκτεϊλ στα οποία - αν κρίνω από την ποιότητα τους – ήταν πολύ επιμελής. Εγώ στον Στρατηγάκη πήγαινα, αλλά η συχνή παρουσία μου σε μπαρ της Αθήνας, με έχουν βάλει σε μια περίεργη διαδικασία. Γι’ αυτό και κοίταζα την απόδειξη με το βλέμμα της Μενεγάκη.Όταν η κατανάλωση ανεβαίνει, ψάχνω την κάρτα του ΑΤΜ ή τουλάχιστον ένα 50ρικο μέσα στο ταλαιπωρημένο πορτοφόλι μου. Δεν έχω συνηθίσει να πίνωΧ4 και να πληρώνω \2. Ο μπαρμαν ήταν έτοιμος να χάσει την υπομονή του, όταν με μια αστραπιαία κίνηση, συνειδητοποίησα πως δεν είμαι στην Αθήνα, αλλά στο Πόρτο, πλήρωσα 10 ευρώ και κράτησα την απόδειξη του μπαρ στην τσέπη μου. Για απόδειξη πως δεν λεω ψέματα.Το Πόρτο δεν είναι απλά όμορφο. Είναι και φθηνό. Οι Πορτογάλοι έχουν χαλαστεί πολύ με το ευρώ, αλλά οι τιμές τους παραμένουν λογικές. Μια μπύρα; Το πολύ 2 ευρώ. Ενας καφές; Ποτέ παραπάνω από 1 ευρώ, ακόμα και στις πιο αριστοκρατικές περιοχές...Λίγο αργότερα, ο ταξίστας που είχε αναλάβει την μεταφορά μου προς την περιοχή που βρίσκεται το «Ντραγκάο», πέρασε δίπλα από τον προορισμό και έκανε έναν περιττό γύρο. Μουρμούρισα κάτι, τον κοίταξα στραβά, δεδομένου οτι ο Ελληνας, δεν σηκώνει ελληνιές και αυτομάτως έκλεισε το ταξίμετρο, ζητώντας συγνώμη. Την δέχτηκα.Την καλύτερη ατάκα την έχω ακούσει από έναν πιτσιρικά σε ένα μπαρ. «Παλιά» είπε πίνοντας την 6η μπύρα του (σύνολο 6 ευρώ) «στην Πορτογαλία ίσχυαν τα τρια F. Football, Fathima (δηλαδή Παναγία) και Fado (η μουσική) . Οπως μας έχουν κάνει τα πράγματα, πλέον έχουμε 4 f. Το τέταρτο είναι το fuck you…»Δεν ξέρω αν θα κάνουν τίποτα, αλλά είναι πραγματικά εξοργισμένοι όλοι εδώ. Ενας άλλος ταξιτζής μόλις τον ρώτησα για την κατάσταση της χώρας, με κράτησε παραπάνω 10 λεπτά στο αυτοκίνητο κράζοντας ασταμάτητα το ευρώ, την οικονομία, τα λαμόγια πολιτικούς που έχουν, την ακρίβεια. Κάτι μου θύμισε, αλλά δεν μπορώ να βρω τι...